De 31-jarige Osborn richtte in 1919 samen met een aantal partners het reclamebureau op met als naam Batten, Barton, Durstine en Osborn. Inc., BBDO. Het bedrijf groeide uit tot een bloeiend reclamebureau tot 1939, toen het een daling van zijn winst begon te vertonen en het één van zijn belangrijkste partners, Roy Durstine, verloor. Durstine startte een onafhankelijk reclamebureau. Het was in zulke wanhopige tijden dat Alex Osborn zijn passie voor creatief denken meer centraal stelde om naar manieren te zoeken om zijn medewerkers aan te moedigen om "te bedenken", een term die hij gebruikte voor creatieve ideeëngeneratie.
In 1942 introduceerde Osborn dit concept van "bedenken" in zijn werk How to Think Up. Dit was een voorloper van het brainstorm proces dat hij later creëerde. Osborn (1979) schreef de oorsprong van het proces toe aan Hindoe-leraars in India, die de methode van Prai (buiten jezelf) Barshana (vraag) al meer dan 400 jaar gebruiken. Tijdens zo'n sessie is er geen discussie of kritiek; evaluatie van ideeën vindt plaats op latere bijeenkomsten van dezelfde groep. Het proces werkte uitstekend voor het bedrijf. In 1951 werd BBDO het tweede reclamebureau in de Verenigde Staten van Amerika met een omzet van meer dan 100 miljoen dollar. In 1953 introduceerde Alex Osborn het proces van brainstormen met illustraties van de succesverhalen van BBDO in Applied Imagination.
Osborn stelde voor dat de deelnemers in de groep verschillende hoeveelheden ervaring zouden moeten hebben in de taak die bij de hand was, maar hij ontmoedigde het mengen van deelnemers van verschillende hiërarchische niveaus van het bedrijf binnen een brainstormende groep. Andere bijzonderheden die Osborn suggereerde waren dat de deelnemers van tevoren voldoende geïnformeerd moesten worden over het probleem dat tijdens de brainstormsessie zou worden aangepakt, zodat de creatieve focus op het specifieke probleem zou liggen. Ook zouden de deelnemers voorafgaand aan de sessie door de facilitator getraind worden in brainstormregels en -technieken. Osborn maakte duidelijk dat de facilitator van de brainstormsessie een centrale rol speelde in het proces.
Een typische brainstormsessie in BBDO zou worden uitgevoerd in een felgele ruimte om de sfeer warm en niet intimiderend te houden. Zelfs de opstelling van de meubels in de ruimte was strategisch om een ontspannen sfeer te creëren, zodat de creativiteit kon worden versterkt. De tafels werden royaal voorzien van potloden en notaboekjes, hulpmiddelen die gebruikt konden worden om creatief te zijn. Een stenograaf zou alle ideeën die naar voren werden gebracht vastleggen. Na de brainstormsessie, zou het stenografisch verslag van de ideeën worden gesorteerd en beoordeeld door iemand met autoriteit binnen het agentschap.
BBDO produceerde in 1956, via 47 doorlopende brainstormgroepen met 401 brainstormsessies, in totaal 34.000 nieuwe ideeën. 2000 ideeën daarvan waren van superieure kwaliteit en een investering waard. Deze 2000 ideeën hadden mogelijk niet kunnen bestaan als het ideevormingsproces in BBDO niet was doorgegaan.
Nu wordt het woord brainstormen gebruikt (en misbruikt) in een brede waaier van contexten. In 1998 onderzoch Scott Isaksen van de Creativity Research Unit van de Creative Problem Solving groep in Buffalo, New York een overzicht van 50 studies over brainstormen. De door Isaksen onderzochte studies behoorden tot de meest prominente van 1958 tot 1988. Uit hun review bleek dat brainstormen waarschijnlijk het meest onderzochte creatieve denkinstrument was, en toch het minst begrepen. Het overzicht van de studies toonde ook aan dat de onderzoekers zich niet hielden aan Osborn’s oorspronkelijke brainstormmodel en wees op een aantal manieren waarop het brainstorm- of brainstormonderzoek kon worden herbekeken om de effectiviteit van het brainstormmodel van Alex Osborn te beoordelen.
Referenties
Osborn, A.F. (1948). Your creative power. New York: Charles Scribner’s Sons.
Osborn, A.F. (1979). Applied imagination: Principles and procedures of creative problem-solving (3rd. rev. ed.). New York: Charles Scribner’s. [Orig. ed. 1953.]
Comments